Dinsdag 8 december 2009
We vertrokken richting Pitztal, Oostenrijk, 1 reuzenslalomwedstrijd en een trainingsweek. Alle bagage werd zorgvuldig geplaatst zodat we geen centimeter ruimte meer konden opvullen en dan moesten wij zelf nog in de auto kruipen. Na onszelf, de rolstoelen en de wielen( die nog grootste probleem bezorgde) vertrokken we met kwartier vertraging. Na de nodige plaspauzes en uren in de auto kwamen we tegen half 8 aan in ons hotel. Eenmaal op de piste hebben we in poedersneeuw getraind op reuzenslalom. Het was zwaar en vermoeiend. De vermoeidheid was er bij iedereen vooral door het nachtje in de auto. Het was wel leuk en we hebben heel wat afgelachen.
Donderdagmorgen zijn we om 6 uur opstaan om zo om half 7 een uitgebreid ontbijt te nuttigen. Na wat vertraging konden we om 20 na 8 dan uiteindelijk toch beginnen met opwarmen. Na de verkenning gingen we op ons gemak naar de start en hoopten we er klaar voor te zijn. Ikzelf wou zeker zijn en heb het eerste deel heel fel afgeremd waar ik achteraf wel spijt van had want heb zo tijd verloren en zat met gevoel dat veel beter kon. Eenmaal aangekomen was het wachten op de volgende zitskiester. Het wachten duurde lang want na mij vielen ze precies allemaal, jammer genoeg ging Anita ook tegen de vlakte. Eric en ik gingen even uitrusten in restaurant om dan tegen de middag weer naar boven te gaan voor tweede verkenning. Na de verkenning nog snel even ski wisselen, opwarmen en dan weer klaar aan de start. Deze start was echt mijn slechtste tot nu toe, Ik haakte met mijn hand in mijn liftsysteem om vervolgens volledig dwars te moeten gaan staan, hand los te trekken en verder te gaan. Ik ben aangekomen maar weer met gevoel dat stukken beter kon. Tegen 16 uur waren we terug naar het hotel gegaan om daar weer op adem te komen. Eric kon mij ’s avonds na de teamcaptains – meeting vertellen dat ik 4de van de 9 gestarte deelnemers was, waarvan 5 gevallen. Ik had nu 141 punten maar met een penalty van 125 waren de wedstrijden voorbij. Dus een totaal van 166 punten
Vrijdagmorgen stonden we pas om half 7 op, hier noemen ze dat uitslapen dus viel mee zeker. Ja vandaag geen wedstrijd dus trainden maar, ze hadden ons verteld dat het weer vandaag slechtst van allemaal ging zijn en dit was inderdaad zo amaai. Er was super veel wind en ijskoud. We hebben eerst wat getraind op reuzenslalom maar ik kreeg het echt veel te koud dus zijn we tegen 11 uur iets gaan eten en drinken in het restaurant. Na de middag besloten we onze slalomski er bij te nemen. Achteraf gezien een wijze beslissing. We gingen met de anker naar boven en ik werd letterlijk door de wind verplaatst in mijn zitski. Boven zagen we helemaal niets, geen dieptezicht dus al zeker geen idee hoe de sneeuw er bij lag. Toen we begonnen aan onze eerste bocht hadden we door dat het een diepsneeuwtraining ging zijn, heel veel losse sneeuw en veel onverwachte bulten. Het was zwaar ma eens leuk om te doen zo leer je ook heel veel bij en op een andere manier.
De volgende morgen zaten we om 7 uur aan tafel. Vandaag waren we te laat voor de Pitztal-express van personeel om 8 uur dus moesten we wachten op het treintje van half 9. Eenmaal boven zagen we dat het toch beter was dan gisteren. We maakten ons klaar, kropen in onze skischoenen of zitski en gingen met liftje naar boven. We deden een paar afdalingen met onze reuzenslalom en omdat de condities wat slechter werden besloten we toch verder te trainen op een slalomski. Na ook met die slalomski een paar afdalingen gedaan te hebben, hebben we even een middagpauze gepakt omdat het toch koud begon te worden. Na de middag zijn we nog even verder gegaan met de slalomtraining en begon het zonneke er zelf door te komen. In de namiddag hebben we nog even getraind om als laatste eens de piste volledig naar beneden te nemen, bijna beneden kwamen de wolken ons tegen wat een redelijk moeilijk zicht gaf. Anita was volledige de controle kwijt met maar twee keuzes, het groepje mensen of een net met daarachter een gat waar de eitjeslift in uitkwam. Anita koos voor het net in de hoop dat dit haar tegen ging tegen houden. Ik zag haar richting dat net gaan en dan letterlijk omhoog vliegen , een salto maken en verder zagen we niets. Eric besloot zelf over het net te springen en zo Anita te bevrijden uit haar positie in de diepsneeuw. Na heel wat geploeter kwamen Eric en Anita met hulp van 3 andere mensen boven gekropen. We namen de lift nog bekomend van wat net gebeurd was en besloten er dan ook maar te stoppen voor vandaag.
De zondag hadden we de voormiddag met de reuzenslalom getraind en in de namiddag nog even getraind op de slalom. Maandag hadden we nog beetje geskied en zijn om 4 uur vertrokken richting Küthai. Eenmaal daar aangekomen zagen we dat het hotel veel minder was aangepast dan Riffelsee in Pitztal. Wel kregen we ’s avonds in het Konradin-hotel een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. De dinsdag waren we niet zo vroeg opgestaan omdat we pas om 9 uur op de piste moesten staan, wat een luxe. Eindelijk weer in Küthai. We hadden de dinsdag met de reuzenslalom geskied; het gebied goed bekeken en beetje gekeken of onze techniek verbeterd was. Ik had nog even alle pistes in de zon gedaan, tot ik vermoeid begon te worden. Aan de anker ben ik scheef gaan zitten en gevallen, mijn liftsysteem was natuurlijk vastgevroren dus kon helemaal niet meer lostrekken en ben zo even meegesleurd door lift. Dan besloten we maar te stoppen want was echt doodmoe.
Woensdag morgen beetje moe opgestaan en beetje stijf in nek. Maar skiën ging redelijk alleen op laatste ben ik volledig naar beneden gegleden op een stijler stuk van de piste. Toen was mijn veer stuk en kreeg ik hem niet meer geblokkeerd. Dus zijn papa en ik gestopt en gaan ontspannen in het hotel.
Donderdag was de dag van de eerste wedstrijd in Küthai. Eric had kunnen regelen dat ik mocht voorskiën als test voor de start en finish. Ik had bij de verkenning en aan de start helemaal geen zenuwen maar toch ging het onmiddellijk mis. Ik viel en kon zelf niet meer recht. Het was er zo koud dat ik volledig versteven was. Ik mocht nog voorskiër zijn bij de tweede run, enja daar ging het weer volledig mis verschillende keren gevallen, verschrikkelijk koud en ijzig. Met spierpijn, kou en teleurgesteld ging ik terug naar het hotel.
Vrijdag zijn we iets later opgestaan en vooral na mij val van gisteren was ik verschrikkelijk stijf. We besloten toch even te kijken of het skiën ging lukken maar na een tweetal afdaling had ik door dat het niets voor mij was vandaag. Zaterdagmorgen zijn we terug richting België vertrokken. Tegen 23 uur waren we terug thuis met een hoofd vol verhalen en belevenissen.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies. Learn more
