Men zegt vaak: dat is een harde, ze heeft een hoge pijngrens. Dan denk ik soms: ‘neen, pijn went’. Iemand die al vaak pijn heeft ervaren zal volgens mij een hoge pijngrens hebben.
Pijn is ook iets moeilijk. Iedereen kent wel die verdomde pijnscores van ziekenhuizen. “Hoeveel pijn heeft u mevrouw? 1 is geen pijn en 10 de ergste die u ooit heeft gekend?” Ja denk ik dan maar: weet u al wat ik allemaal heb meegemaakt? Hoe kan u daarbij dan mijn pijn gaan beoordelen? Pijn valt volgens mij niet te beoordelen of te evalueren door een ander.
Ik maakte laatst een situatie mee waarin mijn pijn werd geminimaliseerd door een spoedarts, “want ik kon tijdens de uren wachten op mijn gsm bezig zijn”. Tuurlijk, afleiding zorgt ervoor dat de pijn toch iets dragelijker is.
Pijn maakt het leven vooral mentaal moeilijker. Als je een potje energie hebt dat je per dag kan inzetten, zorgt pijn er voor dat u potje lekt. Dan lekt de energie letterlijk weg terwijl je fysiek niets of weinig inspanning hebt geleverd.
Laat je dus nooit wijsmaken dat jouw pijn geen pijn is. Het hebben van pijn, in welke vorm dan ook, kan en mag volgens mij niet geminimaliseerd worden. Waar jouw 10 pijnscore ligt, kan alleen jij bepalen!
Ikzelf probeer mijn pijn soms weg te stoppen en dit om de simpele reden dat ik er op deze manier niet constant mentaal moet mee bezig zijn. Zodat mijn mentaal potje energie dan niet aan lekken is, want daarnaast nog de blikken van medelijden incasseren, maakt het gat in mijn potje alleen maar groter.
Blijf niet zitten met je pijn. Zoek mensen bij wie je jouw hart kan luchten. Mensen die begrijpen dat je eens even alles kwijt moet zonder dat je daarom om medelijden vraagt. Een luisterend oor zorgt ook dat jouw potje iets voller blijft. Je kan zeker geholpen worden met de pijn, zoek gewoon de juiste mensen.
