Heb jullie heel lang in het ongewisse gelaten, wat betreft mijn revalidatie en mijn herstel.
Verloop revalidatie
Op zich ging mijn revalidatie zeer goed. Tegen de zomer kon ik alles terug doen zoals voordien. Had geen pijn en de kracht was bijna terug zoals voorheen. Ik was zelfs vanplan om in juli al eens mijn zitski onder mijn zitvlak te binden. Ik kreeg de toestemming van de kinesist, en ging op zoek naar ‘slachtoffer’ om mee te gaan naar Ice Mountain. Door de drukke planning van mezelf en op het werk, is dit jammergenoeg niet gelukt.
Snel weer problemen
Na de zomer begonnen dan de problemen. Had vaak pijn als ik zware lasten moest optillen. ’s Nachts begon mijn arm te slapen. Verdict van de kinesist was, even de skiplannen op hold en indien geen verbetering toch maar eens terug langsgaan bij de specialist.
Terug naar specialist
Heb dit bezoekje kunnen uitstellen tot dinsdag 18/11. Mijn arm begon ook overdag af en toe te tintelen en de spieren rond mijn schouder en nek zaten serieus gespannen.
Nog geen skiën
Het resultaat bij de dokter was geen grote teleurstelling maar wel een trip naar de realiteit.
Ik had terug een ontsteking opgelopen aan de pezen. Kreeg een inspuiting en 3 weken rustig aan doen voorgeschreven. Dus nog steeds geen skiën.
Supporteren in Landgraaf, met pijnlijk besluit
We zijn toen 20/11 geen kijken naar de IPCAS wedstrijd in Landgraaf, en daar heb ik officieel besluit genomen.
Ik heb mijn armen nog veel te veel nodig in dagelijkse leven. Ik mag dat niet op het spel zetten door toch nog wedstrijden te gaan skiën. Was op zich een moeilijke beslissing omdat ik daar een nieuwe vriendenkring had opgebouwd, Ik zal er bepaalde mensen echt missen. Maar was zeker een tijd om met een glimlach aan terug te denken. De vele foto’s en verhalen op deze website kunnen dit alleen maar bevestigen.
Bedankt iedereen
Ik wil daarom nog paar mensen extra bedanken. Eric bedankt voor de vele jaren als trainer, Jasper bedankt voor de vele grappige momenten die we samen als teamgenoten mochten beleven. Natasha voor de momenten dat we samen op de kamer hebben doorgebracht. De ouders van Jasper en Natasha voor de steun. Mijn ouders, familie en vrienden voor de steun in goeie en minder goeie momenten. Barbara om gewoon te zijn voor ons, ook al zorgen we voor het nodige blessureleed. De sponsors om mij de kans te geven.
En last but not least, iedereen van Anvasport die mij zo hebben laten genieten van de skisport door deze aan mij te leren.
Moest ik mensen vergeten zijn Sorry
