Ik ben Elien, door een aangeboren beperking heb ik minder controle over mijn onderste ledematen waardoor stappen heel moeilijk is.
Toen ik 10 was stond ik voor het eerst op de sneeuw, de eerste jaren waren heel vermoeiend en men had nooit gedacht dat het voor mij mogelijk ging zijn om zelfstandig te kunnen skiën. Ik leerde skiën van Geert, Speedy zoals ik hem altijd aansprak. Maar door mijn tekort aan evenwicht en mijn sterk verminderde controle van mijn linker been, ging ik regelmatig tegen de vlakte. Speedy en ik gleden vooral over de sneeuw, sturen en gecontroleerd skiën daar was toen bij mij totaal geen sprake van.
Na enkele jaren ploeteren in de sneeuw kwamen we bij Anvasport. Dit is een organisatie die mensen met een beperking aanzet tot sporten en voor skiërs oplossingen zoekt om zelfstandig te skiën. Daar leerde ik hoe ik stabilo’s, dat zijn krukken met kleine skietjes onder, moest gebruiken hierdoor kon ik mijn evenwicht bewaren. Om mijn benen onder controle te krijgen werden mijn ski’s aan elkaar verbonden zodat mijn ski’s parallel bleven. Ik ben enkele jaren zo blijven skiën en heb toen elk moment van de sneeuw genoten. Maandelijks ging ik met Anvasport skiën op de indoor piste, Ice Mountain, in Komen.
In 2005, op een van de maandelijkse samenkomsten van Anvasport was Eric, mijn huidige trainer, aanwezig. Hij was toen voorskiër van Natasha, een paralympische skister met een visuele beperking, hij kwam kijken welke potentiële skiërs er in België nog aanwezig waren. Eric heeft toen mijn ouders en mij gevraagd om eens deel te nemen aan een skistage, om eens te proeven van wat competitie was. Nadat hij enkele bedenkingen van de baan had geruimd, zette ik in 2006 mijn eerste stappen in de competitiewereld. Ik nam deel aan de zomerstage en leerde wat het was om slalom te skiën en leerde ik ook de rest van het team kennen. Er was Natasha die juist had deelgenomen aan de spelen in Turijn, en Jasper die een beperking heeft aan zijn rechter arm en been.
In maart 2007 nam ik dan voor het eerst deel aan een EK in La molina. Daar zijn geen resultaten geboekt maar heb ik vooral veel bijgeleerd. In het seizoen 2007-2008 nam ik deel aan wedstrijden in Küthai en Rollrinn(Oostenrijk) en een wedstrijd in Solleftea(Zweden). Op deze wedstrijden werden de eerste resultaten neergezet. Meestal was dit een van de laatste plaatsen, maar ik was al tevreden dat ik aankwam, dat was toch al een begin. Door deze resultaten kreeg ik een kleine terugbetaling van mijn kosten, als beloftevolle jongeren bij Parantee.
Oktober 2008, het noodlot slaat toe. Ik maak een verkeerde beweging en mijn linker been kan de fysieke inspanningen van het staand skiën niet meer aan. Samen met mijn ouders en Eric beslissen we de overstap te maken naar het zitskiën. Deze beslissing werd gemaakt in november en in december stond mijn eerste EK in de zitski al voor de deur. Ik skiede op dat EK in Küthai beter dan verwacht, ik mocht zelf deelnemen aan de tweede run, ondanks de 80% regel(dit is wanneer er veel deelnemers aan de start zijn, mag aan de tweede run slecht 80% van de beste uit de eerste run deelnemen, aan die tweede run). In de tweede run van de slalom kwam ik terug aan, wel met een laatste plaats maar door de relatief weinig trainingen in de zitski, was dit een mooi resultaat. Dat zelfde jaar kocht ik mijn Scarver bij Tessier en nam deel aan een slalom en reuzenslalom in Jasna (Slowakije) en Hinterstoder (Oostenrijk), daar waren de resultaten beter dan verwacht. Ik moest nog wennen aan mijn nieuwe zitski.
Tijdens de zomer van 2009 trainde ik weer op de zomerstage. Ik leerde mij zitski beter kennen, en werkte op mijn techniek om mijn bochten correct aan te snijden. Na de stage was er een Vlaams Kampioenschap waar ik eerste werd van 3 deelnemende zitskiesters. In het seizoen 2009-2010 was het moeilijk om deel te nemen aan EK wedstrijden door de toepassing van een puntenlimiet op deze wedstrijden, waardoor ik genoodzaakt was deel te nemen aan kleine open kampioenschappen. Ik nam deel aan het Duits, Frans en Zwitsers kampioenschap. Met succes op het Frans kampioenschap werd ik 3de op de reuzenslalom en twee keer 1ste op de slalom, in Zwitserland werd ik dan nog eens 3de op de slalom en 4de op de reuzenslalom.
Seizoen 2010-2011 was voor mij een heel slecht seizoen. In oktober brak ik mijn nek en kon daardoor tot maart niet skiën. Ik nam midden maart nog deel aan wedstrijden in Lackenhof en in Sankt Moritz. In Lackenhof nam ik voor het eerst deel aan een Super G wedstrijd.
Seizoen 2011-2012 begon vroeger dan normaal met een Nederlands kampioenschap in Landgraaf. Daar werd ik één keer 3de, mooie start van het seizoen dus. Ik kon het seizoen in zelfde lijn verder zetten. Ik behaalde op de slalom 177 punten, reuzenslalom 209 punten dus kan seizoen 2012-2013 voor die disciplines deelnemen aan Europese kampioenschappen.
Seizoen 2013-2014 zou een voorbereiding op de paralympische spelen moeten worden, maar door de val op het WK in La molina en op training in Ice Mountain kon mijn schouder de krachtinspanningen niet meer aan en moest ik onder het mes.
Daarbij heb ik dan ook besloten het competitief skiën voor bekeken te houden, het is een mooie periode geweest waar ik ten volle heb van kunnen genieten.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies. Learn more
